Nationale banken zijn veelal eigendom van de staat

Wat zouden nationale banken wereldwijd met elkaar gemeen hebben? Dat ze in het bezit zijn van de bankiersfamilie Rothschild. Dat is althans wat wordt beweerd op sociale media. Maar trekken zij effectief aan de touwtjes in de directieruimtes van 's werelds nationale banken?

Beoordeling

Bijna alle centrale banken wereldwijd zijn volledig of grotendeels in eigendom van de landen waar ze gevestigd zijn. Ze zijn niet in het bezit van de Rothschilds.

Feiten

Centrale banken spelen een belangrijke rol in het functioneren van een staat. Hun voornaamste verantwoordelijkheid is het financieel en monetair beleid bepalen. Vandaag de dag zijn nagenoeg alle nationale banken ter wereld volledig eigendom van de staat van het land waar ze gevestigd zijn. Zo is de Staat der Nederlanden de enige aandeelhouder van De Nederlandsche Bank.

Maar dat was niet altijd het geval. Voor de Tweede Wereldoorlog waren aandelen van centrale banken veelal beursgenoteerd. Na 1945 begonnen veel landen deze banken te nationaliseren, zoals the Bank of England. Die trend zette zicht voort in de decennia die volgden. Vandaag de dag zijn er nog maar een handvol banken die niet volledig in handen van de staat zijn.

Een voorbeeld daarvan is de Nationale Bank van België. Die is voor de helft in handen van de Belgische Staat, terwijl de andere helft vrij verhandeld wordt op de beurs. Ook in onder andere Griekenland, Japan en Zwitserland bestaat zo'n systeem. In Italië en de VS worden er ook aandelen verhandeld, maar enkel aan andere commerciële banken. Belangrijk om te vermelden is dat die aandeelhouders het beleid niet mee bepalen, hoewel de centrale bank in kwestie wel rapporteert over hun beslissingen.

Kortom, het is nagenoeg onmogelijk voor de Rothschilds om alle centrale banken in hun bezit te hebben. En in het handvol landen waar ze aandelen in de centrale bank kunnen kopen, is dat geen toegangsticket om het monetair beleid van dat land te bepalen.

Doelwit

Sinds de familie Rothschild uitgroeide tot een invloedrijke en rijke bankiersfamilie in de achttiende eeuw, is ze het doelwit van allerlei (antisemitische) samenzweringstheorieën. Haar invloed op West-Europese landen in de negentiende eeuw is niet te onderschatten, maar het is nog een hele sprong haar nagenoeg totale monetaire controle in de wereld te verwijten.

(Stand van zaken: 11.01.2024)